روی

۱. (ادبی) در قافیه، آخرین حرف قافیه که مدار قافیۀ شعر بر آن است، مانند «ر» در کلمات سر و زر و در، یا حرف «ت» در کلمات هست و دست، یا حرف «ل» در کلمات گِل و دل.
۲. (صفت) [قدیمی] تبعیت‌کننده؛ پیرو؛ دنباله‌رو.
۳. (صفت) [قدیمی] سیراب‌کننده.