سخن شنو
فرهنگ فارسی عمید
۱. شنوندۀ سخن.
۲. [مجاز] آنکه سخن دیگری را بشنود و اطاعت کند.
۳. [مجاز] کسی که پند و اندرزی را به گوش گیرد و به کار بندد؛ پندپذیر.
۲. [مجاز] آنکه سخن دیگری را بشنود و اطاعت کند.
۳. [مجاز] کسی که پند و اندرزی را به گوش گیرد و به کار بندد؛ پندپذیر.