شهرآشوب
فرهنگ فارسی عمید
۱. آشوبندۀ شهر؛ کسی که در شهر فتنه و آشوب برپا میکند.
۲. ویژگی آنکه بهواسطۀ حسن و جمال خود باعث فتنه و آشوب شود.
۳. (اسم) (موسیقی) از آهنگهای موسیقی ایرانی.
۲. ویژگی آنکه بهواسطۀ حسن و جمال خود باعث فتنه و آشوب شود.
۳. (اسم) (موسیقی) از آهنگهای موسیقی ایرانی.