عذاب

۱. شکنجه؛ آزار.
۲. رنج و درد.
⟨ عذاب دادن (کردن): (مصدر متعدی) آزار دادن؛ شکنجه کردن.
⟨ عذاب کشیدن (بردن): (مصدر لازم) درد کشیدن؛ رنج بردن؛ رنج و آزار را تحمل کردن.