عصا
فرهنگ فارسی عمید
۱. چوبدستی که هنگام راه رفتن به آن تکیه میکنند؛ دستوار؛ دستواره؛ تخله.
۲. [قدیمی، مجاز] آلت تناسلی مرد.
〈 عصا زدن: در حال راه رفتن با عصا، ته عصا را بر زمین زدن.
۲. [قدیمی، مجاز] آلت تناسلی مرد.
〈 عصا زدن: در حال راه رفتن با عصا، ته عصا را بر زمین زدن.