غبطه

۱. آرزو بردن به نیکویی حال کسی؛ آرزوی نعمت و سعادت دیگران را داشتن بدون آرزو کردن زوال نعمت و سعادت آنان.
۲. (حقوق، فقه) حفظ مال صغیر توسط قیّم.