قاع

زمین پست و هموار که دور از کوه و پشته باشد؛ دشت؛ هامون.
⟨ قاع صفصف: [قدیمی] زمین هموار و بی‌گیاه. Δ برگرفته از قرآن کریم «فُیَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً» (طه: ۱۰۶).