ثنا
فرهنگ فارسی عمید
۱. مدح؛ ستایش.
۲. دعا.
۳. درود.
۴. [قدیمی] سپاس.
⟨ ثنا خواندن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح خواندن؛ مدح کردن؛ ستایش کردن.
⟨ ثنا کردن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح کردن؛ ستایش کردن.
⟨ ثنا گستردن: (مصدر متعدی) [قدیمی، مجاز]
۱. مدح گفتن؛ ستایش کردن.
۲. مدح و ثنای کسی را در نزد دیگران گفتن.
⟨ ثنا گفتن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح گفتن؛ ستایش کردن.
۲. دعا.
۳. درود.
۴. [قدیمی] سپاس.
⟨ ثنا خواندن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح خواندن؛ مدح کردن؛ ستایش کردن.
⟨ ثنا کردن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح کردن؛ ستایش کردن.
⟨ ثنا گستردن: (مصدر متعدی) [قدیمی، مجاز]
۱. مدح گفتن؛ ستایش کردن.
۲. مدح و ثنای کسی را در نزد دیگران گفتن.
⟨ ثنا گفتن: (مصدر متعدی) [قدیمی] مدح گفتن؛ ستایش کردن.
