سواد
فرهنگ فارسی عمید
۱. [مجاز] توانایی خواندن و نوشتن.
۲. مجموعۀ آگاهی‌ها از چیزی؛ معلومات.
۳. (اسم) [منسوخ] رونوشت؛ مسوده.
۴. (اسم) [قدیمی] پیرامون شهر و حوالی آن.
۵. (اسم) [قدیمی] سیاهی شهر از دور.
۶. (اسم) [قدیمی، مجاز] گروهی از مردم؛ جماعت.
۷. (اسم، اسم مصدر) [مقابلِ بیاض] [قدیمی] سیاهی.
۸. (اسم) [قدیمی] سرزمین؛ مملکت.
⟨ سواد اعظم: [قدیمی]
۱. شهر بزرگ.
۲. پایتخت.
⟨ سواد داشتن: (مصدر لازم) باسواد بودن؛ توانایی خواندن و نوشتن داشتن.
۲. مجموعۀ آگاهی‌ها از چیزی؛ معلومات.
۳. (اسم) [منسوخ] رونوشت؛ مسوده.
۴. (اسم) [قدیمی] پیرامون شهر و حوالی آن.
۵. (اسم) [قدیمی] سیاهی شهر از دور.
۶. (اسم) [قدیمی، مجاز] گروهی از مردم؛ جماعت.
۷. (اسم، اسم مصدر) [مقابلِ بیاض] [قدیمی] سیاهی.
۸. (اسم) [قدیمی] سرزمین؛ مملکت.
⟨ سواد اعظم: [قدیمی]
۱. شهر بزرگ.
۲. پایتخت.
⟨ سواد داشتن: (مصدر لازم) باسواد بودن؛ توانایی خواندن و نوشتن داشتن.
