ابابیل
لغت‌نامه دهخدا
ابابیل . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اِبال و اِباله و اَباله و ابّیل و ابّول و ایبال . و نیز گفته اند این کلمه جمعی است بی واحد. دسته های پراکنده . گروههای متفرق . دسته دسته . گروه گروه .
- طیر ابابیل ؛ گله های مرغان . جفاله جفاله . ابوعبیده گوید واحد آن ابیل است و ابوجعفر رواسی بر آن است که واحد ابابیل ابول باشد. (المزهر).
|| در تداول فارسی ، پرستو. پرستوک . خطاف . چلچله . پیلوایه . پلستک . پالوانه . حاجی حاجی . بادخورک . بالوایه . دالپوز :
اضعف مرغان ابابیل است و او
پیل را بدْرید و نپْذیرد رفو.
- مثل ابابیل ؛ سخت کم خور.
- طیر ابابیل ؛ گله های مرغان . جفاله جفاله . ابوعبیده گوید واحد آن ابیل است و ابوجعفر رواسی بر آن است که واحد ابابیل ابول باشد. (المزهر).
|| در تداول فارسی ، پرستو. پرستوک . خطاف . چلچله . پیلوایه . پلستک . پالوانه . حاجی حاجی . بادخورک . بالوایه . دالپوز :
اضعف مرغان ابابیل است و او
پیل را بدْرید و نپْذیرد رفو.
مولوی .
- مثل ابابیل ؛ سخت کم خور.
