ابن مطرفلغتنامه دهخداابن مطرف . [ اِ ن ُ ؟ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن حجاج بن ابراهیم حضرمی اشبیلی اندلسی . از مشایخ صوفیه . او به سال 707 هَ .ق . در نودواندسالگی به مکه درگذشت .
