اسماء متباینه

اسماء متباینه . [ اَ ءِ م ُ ت َ ی ِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) الفاظ بسیار را که بر معانی بسیار دلالت کند، هر لفظی بر معنی دیگر بی اشتراک ، اسماء متباینه خوانند، مانند انسان و فرس . (اساس الاقتباس چ مدرس رضوی ص 9). و میان مترادفه و متباینه اشتباه ممکن بود، مثلاً لفظی باشد که دلالت کند بر معنی و لفظی دیگر بر همان معنی با وصفی مقارن ، و گمان افتد که هر دو لفظ مترادفند و نباشند، بلکه متباین باشند، مانند سیف و حسام ، چه سیف شمشیر بود و حسام شمشیر بُران و یا هر دو لفظ بر آن معنی مقارن معنی دیگر دلالت کند مانند حسام و صمصام ، که یکی شمشیر بُران بود و دیگری گذرنده در وقت زخم . (اساس الاقتباس ایضاً ص 9).