اعظم
لغتنامه دهخدا
اعظم . [ اَ ظُ ] (ع اِ) ج ِ عَظم ، بمعنی استخوان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ عَظم ،بمعنی استخوان جانداران که گوشت بر آن باشد. (از اقرب الموارد). عِظام . عِظامَه که هاء کلمه ٔ اخیر برای تأنیث جمع است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد):
ز نعت چربدستیهات اَعْظُم
چو روغن گشت و بر پیراهن افتاد.
- سبعة اعظم ؛ ای اعضاء.(منتهی الارب ).
ز نعت چربدستیهات اَعْظُم
چو روغن گشت و بر پیراهن افتاد.
قوامی رازی (دیوان ص 21).
- سبعة اعظم ؛ ای اعضاء.(منتهی الارب ).