بور ابرش
لغت‌نامه دهخدا
بورابرش . [ رِ اَ رَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسبی که سرخ رنگ و دارای خالهای سفید باشد :
سیه چشم بورابرش و گاودم
سیه خایه و تند و پولادسم .
یکی بور ابرش به پیشش بپای
نه آرام دارد تو گویی بجای .
و رجوع به ابرش شود.
سیه چشم بورابرش و گاودم
سیه خایه و تند و پولادسم .
فردوسی .
یکی بور ابرش به پیشش بپای
نه آرام دارد تو گویی بجای .
فردوسی .
و رجوع به ابرش شود.
