تاریک شب
لغت‌نامه دهخدا
تاریک شب . [ ش َ ] (اِ مرکب ) شب تاریک . شب های محاق :
صدرجهان ، جهان همه تاریک شب شده ست
ازبهر ما سپیده ٔ صادق همی دمی .
بگوش من آید بتاریک شب
که بگشاید از رنج یک تن دو لب .
صدرجهان ، جهان همه تاریک شب شده ست
ازبهر ما سپیده ٔ صادق همی دمی .
رودکی .
بگوش من آید بتاریک شب
که بگشاید از رنج یک تن دو لب .
فردوسی .
