جنبة

جنبة. [ جَم ْ ب َ] (ع اِمص ) بیگانگی و غریبی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گوشه نشینی و اجتناب از مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). گویند: رجل ذوجنبه . (اقرب الموارد). || (اِ) کرانه و ناحیه : جنبتاالانف ؛ دو پهلوی بینی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پوست پهلوی شتر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || هر درخت که آخر گرما سبز شود و برگ و بار بیرون آرد یا هر رستنی که فوق تره و کم از شجره است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). درختک . درختچه . بوته . بته : و هی من الجنبه . (ابن بیطار). ج ، جُنَب . (اقرب الموارد).