جوراب
لغت‌نامه دهخدا
جوراب . (اِ) پای تابه ای که از نخ های پنبه ای یا پشمی یا ابریشمی بافند و پاها را بدان پوشانند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
دل خسته از عشق بی تاب شد
ز دردش مشبک چو جوراب شد.
- جوراب باف ؛ بافنده ٔ جوراب .
- جوراب بافی ؛ شغل و عمل جوراب باف .
- || دکان جوراب باف .
- جورابچی ؛ جوراب باف .
- جوراب دوز ؛ بافنده ٔ جوراب و دوزنده ٔ جوراب .
- چرخ جوراب بافی ؛ چرخی که بدان جوراب بافند.
- ماشین جوراب بافی ؛ دستگاه جوراب بافی .
دل خسته از عشق بی تاب شد
ز دردش مشبک چو جوراب شد.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج ).
- جوراب باف ؛ بافنده ٔ جوراب .
- جوراب بافی ؛ شغل و عمل جوراب باف .
- || دکان جوراب باف .
- جورابچی ؛ جوراب باف .
- جوراب دوز ؛ بافنده ٔ جوراب و دوزنده ٔ جوراب .
- چرخ جوراب بافی ؛ چرخی که بدان جوراب بافند.
- ماشین جوراب بافی ؛ دستگاه جوراب بافی .
