حافظی

حافظی . [ ف ِ ] (اِخ ) شاعر و فقیه عهد شاه طهماسب . او راست منظومه ای فارسی در طهارت ونماز در حدود دویست بیت ، و آنرا به دستور شاه طهماسب برای آسانی حفظ به نظم آورده . آغاز آن چنین است :
ابتدأنا باسمه الاعظم
و هو اﷲ صانع العالم .
و دراواخر آن گوید:
حافظی این رساله مختصریست
ازبرای عرابی و حضریست .
و نسخه ٔ آن نزد سید صدر در کاظمین هست . (الذریعة ج 3 ص 450).