حامل موقوف متولد
لغت‌نامه دهخدا
حامل موقوف متولد. [ م ِ ل ِ م َ / مُو ف ِ م ُ ت َ وَل ْ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نزد شعرا آنست که حامل ناخوانده و نانوشته معلوم گردد، مثاله ، شعر:
در حسن ترا کسی نماند الا
خورشید که صبح سر برون آرد تا
خدمت کند و پای تو بوسد اما
بینی تو بسوی او چو تابنده ٔ ما .
همه ٔ مصراعها موقوفند و حامل مصراع اخیر نانوشته معلوم میگردد، و آن بیتی است . کذا فی جامعالصنایع. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
در حسن ترا کسی نماند الا
خورشید که صبح سر برون آرد تا
خدمت کند و پای تو بوسد اما
بینی تو بسوی او چو تابنده ٔ ما .
همه ٔ مصراعها موقوفند و حامل مصراع اخیر نانوشته معلوم میگردد، و آن بیتی است . کذا فی جامعالصنایع. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
