خالدلغتنامه دهخداخالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ابن عامربن عیاش . وی از فطربن خلیفه از ابواسحاق از حارث از علی این حدیث را روایت می کند: «من کنت مولاه ...». دارقطنی می گوید: حدیث او غیرقابل اتباع است . (از لسان المیزان ج 2 ص 379).
