دبه

دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) نکول از معاملات و شکستن عهود و بوعده ٔ خود وفا نکردن را نیز گویند. واقول . نکول . افزودن طلبی پس از قبول بیعی یا هر معامله ٔ دیگر. وادنگ .واگر. زیاده یا کم خواستن از قرارداد بیعی یا شرائی . بازگشتن آنچه آنرا تمام شده گفته بود :
فرزند عزیز و نور دیده
از دبه کسی بدی ندیده .
- امثال :
دبه بی روغن نمیشود ؛ یعنی برای آنکه از قول خویش بر میگردد کم یا بیش همیشه نفعی عاید میشود.
قزوینی هفت دبه را حلال میداند . و رجوع به دبه آوردن و دبه درآوردن و دبه کردن شود.