درخشندگی
لغتنامه دهخدا
درخشندگی . [ دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ ] (حامص ) نور. روشنی . ضیا. (ناظم الاطباء). تابندگی . پرتوافکنی . بریق . بهاء. تشعشع. تلالؤ. لصیف :
با درخشندگی چشم خوشت
زهره وقت سحر نمی تابد.
دری السیف ؛ درخشندگی شمشیر و روشنی آن . (منتهی الارب ).
با درخشندگی چشم خوشت
زهره وقت سحر نمی تابد.
سعدی .
دری السیف ؛ درخشندگی شمشیر و روشنی آن . (منتهی الارب ).