دست کشت

دست کشت . [ دَ ک ِ ] (ن مف مرکب ) دست کشته . دست کاشته . که با دست کاشته باشند. که خودرو نباشد :
من آن دانه ٔ دست کشت کمالم
کزاین عمرسای آسیا میگریزم .

خاقانی .

بری خوردمی آخر از دست کشت
اگرنه ز مومی رطب کردمی .

خاقانی .

از دست کشت صلب ملک در زمین ملک
آرد درخت تازه بهار حیات بار.

خاقانی .