سبوح زن

سبوح زن . [ س ُ / س َب ْ بو زَ ] (نف مرکب ) در ابیات زیر کنایه از ملائکه است :
سبوح زنان عرش پایه
از نور تو کرده عرش سایه .

نظامی .

زآه سبوح زنان راه صبوحی بزنند
دیو را ره زدن روح چه یارا بینند.

خاقانی (دیوان ، عبدالرسولی ص 90).