صالحلغتنامه دهخداصالح . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن عمران سغدی . چون پدران وی مقیم سغد بودند از اینرو به سغدی معروف گشت . وی به اخبار پیمبر معرفت داشت . او راست : عراة ذات الاباطیل . (ابن الندیم ص 133).
