طاق اسماء
لغت‌نامه دهخدا
طاق اسماء. [ ق ِ اَ ] (اِخ ) در جانب شرقی بغداد و بین رصافة و معلی واقع شده . منسوب به اسماء دختر منصور خلیفه ٔ عباسی است و باب الطاق نیز بدین طاق منسوب میباشد و آن طاقی بزرگ و در خانه ٔ اسماء دختر منصور بود که بعداً آن خانه به علی بن جهشیار صاحب موفق الناصرلدین اﷲ انتقال یافت . خانه ٔ مزبور را موفق به علی بن جهشیار بخشیده بود و در روزگار هارون الرشید طاق اسماء محل گرد آمدن شعرا بوده است . (معجم البلدان ).
