فخر فارسی

فخر فارسی . [ ف َ رِ فا ] (اِخ ) محمدبن ابراهیم بن احمد، مکنی به ابوعبداﷲ. طبیب و فاضل بود. به سال 622 هَ . ق . / 1225 م . درگذشت . او را در اصول کلام تصنیفاتی است . اصل وی از شیراز بود و در مصر سکونت گزید و همانجا درگذشت . (از اعلام زرکلی ج 3 ص 841).