لشکرپناه

لشکرپناه . [ ل َ ک َ پ َ ] (ص مرکب ) ملجاء سپاه :
شماساس کین توز لشکرپناه
که قارن بکشتش به آوردگاه .

فردوسی .

گزین کیانی و پشت سپاه
نگهدار ایران و لشکرپناه .

فردوسی .

پدر جستی ای گرد لشکرپناه
بجای پدر گورت آمد براه .

فردوسی .

سبک شیردل گرد لشکرپناه
نگونسار کرد آن درفش سیاه .

فردوسی .

چو نزدیک شهر جهاندار شاه
فراز آمد آن گرد لشکرپناه .

فردوسی .

سر پهلوانان لشکرپناه
بنزدیک شاهان ترا دستگاه .

فردوسی .

گریزان برفتند یکسر سپاه
ز گیو سرافراز لشکرپناه .

فردوسی .

بفرمود تا شد ز پشت سپاه
بر گیو گودرز لشکرپناه .

فردوسی .

تو با کاویانی درفش و سپاه
بپشت سپه باش لشکرپناه .

فردوسی .

بجنبید با رستم از قلبگاه
خروشان و جوشان و لشکرپناه .

فردوسی .

وزان سو یکی گرد لشکرپناه
بیامد که بد سرفراز سپاه .

فردوسی .

فرستاده آمد به توران سپاه
گزین پور تو گیو لشکرپناه .

فردوسی .

خروش آمد از بوق ایران سپاه
چو پیروز شد گرد لشکرپناه .

فردوسی .

میان دو بیشه به یک روز راه
فرود آمد آن گرد لشکرپناه .

فردوسی .

بشد زان دژم ، گرد لشکرپناه
همانجا به شب خیمه زد با سپاه .

(گرشاسب نامه ص 131).

بدان آمدن شادمان گشت شاه
از آن پهلوانان لشکرپناه .

نظامی .