متبتل

متبتل . [ م ُ ت َ ب َت ْ ت ِ ] (ع ص ) برنده از ماسوای خدا. (آنندراج ) (منتهی الارب ).کسی که به خدا بگرود و از ماسوای آن ببرد. (ناظم الاطباء). || آن که از زنان ببرد و بی مهری کندبا آنان . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). || گوشه نشین . (ناظم الاطباء). و رجوع به تبتل شود.