متیهلغتنامه دهخدامتیه . [ م َ ی َه ْ ] (ع ص ) زمینی که مردم در آن گم شوند. (ناظم الاطباء). متیهة. (از محیطالمحیط) (از منتهی الارب ). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.