مخدة
لغتنامه دهخدا
مخدة. [ م ِ خ َدْ دَ ] (ع اِ) (از «خ دد») نازبالش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) بالش و نازبالش . (ناظم الاطباء).و رجوع به ماده ٔ بعد شود. || آهنی که زمین را بدان شکافند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج ، مَخادّ. (ناظم الاطباء).
