می نس

می نس . [ ن ُ ] (اِخ ) پادشاه کرتا و پسر ژوپیتر بود که از آسیا به کرتا آمد و بنای لابیرنت معروف را بدو نسبت میدهند. برخی از مورخین بوجود دو می نس معتقدند که یکی در حدود 1500 و دیگری در حدود 1330 م . میزیسته است . (تمدن قدیم تألیف فوستل دوکولانژ ترجمه ٔ نصراﷲ فلسفی ص 508). نخستین پادشاه اساطیری جزیره ٔ کرت فرزند زئوس (ژوپیتر) خداوند بزرگ یونان و اروپا دختر اگنور (آژنور) پادشاه صیدا. زئوس به صورت ورز گاوی درآمده و دختر پادشاه صیدا را ربود و با او ازدواج کرد و مینوس از ایشان متولد گردید. (از فرهنگ ایران باستان ص 144). پسر زئوس و اروپا که با پازیفائه ازدواج کرد و پدر آریان و فدر . وی نخستین پادشاه جزیره ٔ کرت است و در آنجا وضع قوانین کرد و پس از مرگش یکی از سه قاضی جهنم گردید. (از دائرة المعارف کیه ). مینوس . رجوع به مینوس شود.