نگه چراندن

نگه چراندن . [ ن ِ گ َه ْ چ َ / چ ِ دَ ] (مص مرکب ) چشم چرانی کردن . به حسرت و ولع در چیزی نگریستن :
بر سینه نعل و داغم بس لاله و گل من
تا کی نگه چرانم در باغ و راغ مردم .

صائب (از آنندراج ).