وکعاءلغتنامه دهخداوکعاء. [ وَ ] (ع ص )مؤنث اوکع. زنی که انگشت ابهام پایش بر سبابه برنشسته باشد. || زن دراز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || زن فرومایه ٔ گول . || زن دردگین . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).
