پدرمرده
لغت‌نامه دهخدا
پدرمرده . [ پ ِ دَ م ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) یتیم از پدر :
گر از کارداران بود رنج نیز
که خواهند هم از پدرمرده چیز.
پدرمرده را سایه بر سر فکن
غبارش بیفشان و خارش بکن .
|| بدبخت .
گر از کارداران بود رنج نیز
که خواهند هم از پدرمرده چیز.
فردوسی .
پدرمرده را سایه بر سر فکن
غبارش بیفشان و خارش بکن .
سعدی .
|| بدبخت .
