پرپهن
لغت‌نامه دهخدا
پرپهن . [ پ َ پ َ / پ َ پ َ هََ ] (اِ مرکب ) رستنی باشد که آنرا خرفه گویند و بعربی فرفخ وبقَلةالحمقا خوانند بسبب آنکه پیوسته در سرراه ها و گندآبها روید و استشمام آن غشی را زائل کند و منع احتلام نماید... و معرب آن فرفین است . فَرفَهن . فَرفَه .فرفخیز. فرفینه . بقلةالمبارکه . بقلةالزهراء. بقله ٔ لینه . (برهان ). رجله . بیخله . بیخیله . ختفرج . زریرا. بخله . بخیله . خفرج . گیاه نمناک . تورک . چَکوک . وَشفنگ . بَلبن . کف . قینا. کلنک . کلنکک . بوخِل . بوخِله . مویز آب . خُرفه :
زمینها که سیه تر ز تخم پرپهن است
چو تخم پرپهن آرد برون سپید لعاب .
|| تخم خرفه . تخمگان :
جسم شب تیره را هم برص و هم جذام
چشم مه خیره را هم سپل و هم وسن
در نظر مردمک چون تره زار فلک
روشنیش کوکنار تیرگیش پرپهن .
- پَرپَهَن ِ آسمان ؛ ظاهراً در بیت ذیل از ابوالمفاخر رازی «نسرطائر» اراده شده است :
پَرپَهن ِ آسمان راست چنان طوطئی
کزهوس بچگان باز کند پر، پهن .
زمینها که سیه تر ز تخم پرپهن است
چو تخم پرپهن آرد برون سپید لعاب .
خاقانی .
|| تخم خرفه . تخمگان :
جسم شب تیره را هم برص و هم جذام
چشم مه خیره را هم سپل و هم وسن
در نظر مردمک چون تره زار فلک
روشنیش کوکنار تیرگیش پرپهن .
فخررازی .
- پَرپَهَن ِ آسمان ؛ ظاهراً در بیت ذیل از ابوالمفاخر رازی «نسرطائر» اراده شده است :
پَرپَهن ِ آسمان راست چنان طوطئی
کزهوس بچگان باز کند پر، پهن .
ابوالمفاخر رازی (از جهانگیری ).
