پلوک

پلوک . [ پ َ ل َ / لُو ] (اِ) غرفه و مخارجه و تالاری که بر بالاخانه سازند. (برهان قاطع). تالاری باشد که بر بام سازند و نشست گاه چوبین که فراز بام بود و مخرجه ٔ عمارت بالاخانه که بعربی غرفه گویند... و پکوک نیزآمده که بجای لام کاف باشد. (سروری ). مصحّف پکوک است . (آنندراج ). || تکیه گاه چوبین کنار بام که به تازی محجر خوانند. (سروری ). || پتک وچکش آهنگران که به عربی مطراق گویند. (برهان قاطع) (سروری از تحفه ). رجوع به تکوک در برهان قاطع شود.