پهره دارلغتنامه دهخداپهره دار. [ پ َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) پاسدار. محافظت کننده . (برهان ) : خلیل از بیم آن زنهارخواران مرتب داشت جمعی پهره داران .نزاری (از جهانگیری ).
