چراننده

چراننده . [ چ َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) شبان . چوپان . راعی . (منتهی الارب ). آنکه ستوران یا گوسپندان و غیره را چراند. آن کس که حیوانات یا طیور اهلی را بچرا برد :
چماننده ٔ چرمه هنگام گرد
چراننده ٔ کرکس اندر نبرد.

فردوسی .

سپه دشمن او را رمه ای دان که در او
نه چراننده شبانست نه ره جوی نهاز.

فرخی .