آخرک

آخرک . [ خ ُ رَ ] (اِ مصغر) آخُرِ خُرد. || (اِ مرکب ) ترقوه . چنبر گردن . آخُره :
تیغ تو تیز نیست که شد خنک توسنی (کذا)
درخورد او بگردن خصم آخرک بود.

امیرخسرو.