آخر سنگین
لغت‌نامه دهخدا
آخر سنگین . [ خ ُ رِ س َ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آخورِ سنگین . آخری که در آن کاه و علف نباشد. || جایی که در آن حاصل ونفعی نبود. (از برهان ). مقابل آخر چرب :
رخش ترا برآخر سنگین روزگار
برگ و گیا نه و خر تو عنبرین چرا.
|| سنگاب . مجازاً، چرب آخر :
حق تو خاقانیا کعبه تواند شناخت
وآخر سنگین طلب توشه ٔ یوم الحساب .
رخش ترا برآخر سنگین روزگار
برگ و گیا نه و خر تو عنبرین چرا.
خاقانی .
|| سنگاب . مجازاً، چرب آخر :
حق تو خاقانیا کعبه تواند شناخت
وآخر سنگین طلب توشه ٔ یوم الحساب .
خاقانی .
