ترجمه مقاله

آذین بستن

لغت‌نامه دهخدا

آذین بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) به آذین کردن :
نوروز جهان چون بت نوآیین
از لاله همه کوه بسته آذین .

کسائی مروزی .


ببستند [ رومیان ] آذین ببیراه و راه
برآواز شیروی پرویزشاه
برآمد هم آواز رامشگران
همه شهر روم از کران تا کران .

فردوسی .


ببستند آذین بشهر اندرون
پر از خنده لبها و دل پر ز خون .

فردوسی .


بدان شهر بودیش جای نشست
همه شهر سرتاسر آذین ببست .

فردوسی .


تبیره ببردند و پیل از درش
ببستند آذین همه کشورش .

فردوسی .


ببستند آذین بشهر و براه
که شاه آمد از دشت نخجیرگاه .

فردوسی .


ببستند آذین براه و بشهر
همی هر کس از کام برداشت بهر.

فردوسی .


ابر فروردین گوئی بجهان آذین بست
که همه باغ پرند است و همه راغ حریر.

فرخی .


فضل بن حمید اندر آمد مردمان شهر آذین بستند. (تاریخ سیستان ). و شهر را آذین بسته بودند آذینی از حد و اندازه گذشته . (تاریخ بیهقی ). و صحن گیتی را بنور علم و معرفت آذین بستند. (کلیله و دمنه ).
ترجمه مقاله