ترجمه مقاله

آفریننده

لغت‌نامه دهخدا

آفریننده . [ ف َ ن َن ْ دَ / دِ ] (اِخ ) آنکه آفریند. آنکه خلق کند. نامی از نامهای خدای تعالی . خالق . وجودبخشنده . آفریدگار. باری . فاطر. خلاق . ذاری . (ربنجنی ). جهان آفرین . مبدع . موجد. مکوّن . منشی :
چنین گفت کای داور دادِ پاک
توئی آفریننده ٔ باد و خاک .

فردوسی .


به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را.

فردوسی .


کز اویست پیروزی و دستگاه
هم او آفریننده ٔ هور و ماه .

فردوسی .


بدین آلت و رای و جان و توان
ستود آفریننده را چون توان ؟

فردوسی .


بداندیش ِ ما را تو کردی تباه
توئی آفریننده ٔ هور و ماه .

فردوسی .


هم او آفریننده ٔ روزگار
به نیکی هم او باشد آموزگار.

فردوسی .


چو بهرام را دید داننده مرد
بر او آفریننده را یاد کرد.

فردوسی .


یقین ْ مرد را دیده بیننده کرد
شد و تکیه بر آفریننده کرد.

سعدی .


آنکه خود را شناخت نتواند
آفریننده را کجا داند؟

امیرخسرو.


ترجمه مقاله