آفسانه

آفسانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) افسانه :
بدان بد کزین بد بهانه منم
سخن را نخست آفسانه منم .

فردوسی .

آن موی که در ستایش آمد
زلف است و کله نه موی شانه
مردم جستم نه ریش و دستار
حکمت گفتم نه آفسانه .

عمادی .

به پیش خلق شب و روز برمناقب تست
مدارِقصه و تاریخ و آفسانه ٔ من .

سیف اسفرنگ .