آفلین
لغتنامه دهخدا
آفلین . [ ف ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ آفِل :
شد صفیر باز جان در مرج دین
نعره های لااحب الاَّفلین .
ناخوشت آید مقال آن امین
در نُبی که لااحب الاَّفلین .
شد صفیر باز جان در مرج دین
نعره های لااحب الاَّفلین .
مولوی .
ناخوشت آید مقال آن امین
در نُبی که لااحب الاَّفلین .
مولوی .
