آموز

آموز. (نف مرخم ) در کلمات مرکبه چون بدآموز و خودآموز و غیره ، مخفف آموزنده است :
سزد گر ز خویشان افراسیاب
بدآموز دارد دو دیده پرآب .

فردوسی .

نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد.

حافظ.

|| (ن مف مرخم ) در دست آموز و جز آن ، مخفف آموزیده یعنی آموخته است :
ای دل من زوبهر حدیث میازار
کاین بت فرهخته نیست هست نوآموز.

دقیقی .

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پا نباشد مرغ دست آموز را.

سعدی .

|| (اِمص ) آموزش . عمل آموختن . تعلیم :
چو فارغ شد از پند و آموز مرد
ببستند پیمان و سوگند خورد.

شمسی (یوسف و زلیخا).