آهوی
لغت‌نامه دهخدا
آهوی . (اِ) (در حال اضافه ) عیب :
ولیکن نبیند کس آهوی خویش
ترا روشن آید همی خوی خویش .
چنین گفت آنکس که آهوی خویش
ببیند بگرداند آیین و کیش .
چه فرمائیَم چیست نیروی من
تو دانی هنرها و آهوی من .
هر آنکس که آهوی تو با تو گفت
همه راستیها گشاد از نهفت .
ولیکن نبیند کس آهوی خویش
ترا روشن آید همی خوی خویش .
فردوسی .
چنین گفت آنکس که آهوی خویش
ببیند بگرداند آیین و کیش .
فردوسی .
چه فرمائیَم چیست نیروی من
تو دانی هنرها و آهوی من .
فردوسی .
هر آنکس که آهوی تو با تو گفت
همه راستیها گشاد از نهفت .
فردوسی .
