آهینلغتنامه دهخداآهین . (اِ) آهن . حدید : و معادن ، چون مس و برنج و آهین برای آلات را. (کیمیای سعادت ). و این همه را به آلات حاجت افتاد از چوب و آهین و پوست و غیر آن . (کیمیای سعادت ) .
