آه و واه
لغتنامه دهخدا
آه و واه . [ هَُ ] (اِ مرکب ، ازاتباع ) اسم صوت علامت اعجاب و تحسین و بدیع شمردن .
- آه و واه کردن ؛در تداول زنان ، چشم زخم و عین الکمال رسانیدن با گفتن آه و واه .
- آه و واه کردن ؛در تداول زنان ، چشم زخم و عین الکمال رسانیدن با گفتن آه و واه .