آوردخواه
لغت‌نامه دهخدا
آوردخواه . [ وَ خوا / خا ] (نف مرکب ) جنگجوی :
که از ما یکی را به آوردگاه
فرستی برِ ترک آوردخواه .
نگه کن که بااو به آوردگاه
توانی شدن زآن پس آوردخواه .
که از ما یکی را به آوردگاه
فرستی برِ ترک آوردخواه .
فردوسی .
نگه کن که بااو به آوردگاه
توانی شدن زآن پس آوردخواه .
فردوسی .
